برخورد منطقی با کارنامه !!
با کارنامه‌ی تحصیلی فرزندان برخورد منطقی داشته باشید!
برای نتایج امتحانی فرزندان خود ارزش قائل شوید و بررسی کارنامه‌ی آن‌ها را مهم بدانید. به فرزندتان قول بدهید که برای گرفتن نتایج امتحانی همراه او به مدرسه خواهید رفت. اگر فرزندتان خودش کارنامه‌اش را از مدرسه گرفت و برای شما آورد شما می‌توانید از حالت رفتاری او بفهمید که کارنامه‌ی او چگونه است. با این حال کارنامه را از او بگیرید و با دقت آن را ببینید و از نمره‌های بالای او شروع کنید. نقاط قوتش را به او بگویید و تشویقش نمایید. سعی کنید به تک‌تک درس‌ها توجه کنید. حتی سعی کنید برای هر درس مکث کنید و آن‌ها را در نوبت‌های مختلف با هم مقایسه کنید. تلاش کنید همیشه برای فرزندانتان زمانی را اختصاص دهید تا بدانند که امتحانشان هم برای شما مهم است.
والدین بهتر است قبل از هر عکس‌العملی پس از مشاهده‌ی کارنامه‌ی فرزندشان به این نکته‌ها توجه کنند:
پاسخ و عکس‌العمل فوری ممنوع! حداقل فاصله‌ی زمانی بین مشاهده‌ی کارنامه و عکس‌العمل والدین به آن، باید ۲۰ تا ۳۰ دقیقه باشد. از بروز عکس‌العمل فوری چه تشویق چه تنبیه اجتناب کنید. در این مدت، نمره‌های فرزندتان را با نمره‌های او در طول ترم مقایسه و ابتدا به نمره‌های خوب و بالا توجه کنید. سپس به بررسی نمره‌های ضعیف بپردازید. هرگز نمره‌های او را با نمره‌های دیگران مقایسه نکنید، زیرا این کار باعث برانگیختگی احساسات و شکل‌گیری حسادت می‌شود.
خب، بسیاری از والدین درواقع با این رفتارها می‌خواهند بدانند بعد از این همه تلاش چرا فرزندشان نتیجه‌ی مطلوب را از امتحانات نگرفته است؟
این درست است، اما کارنامه مدرک جرم نیست. کارنامه ابزاری برای تجزیه و تحلیل وضعیت دانش‌آموز و رفع نقاط ضعف اوست. والدین باید پس از مشخص شدن علت‌ها برای جبران عقب‌افتادگی تحصیلی برنامه‌ریزی و بر اجرای این برنامه نظارت کنند. والدینی که پس از مشاهده‌ی نتایج نامطلوب امتحانات فرزندشان با خویشتن‌داری، حوصله و متانت رفتار می‌کنند و به جای پرخاشگری و تنبیه، تجزیه و تحلیل انجام می‌دهند، به علل شکست و افت تحصیلی فرزندشان فکر و برای رفع آن اقدام کرده‌اند. اما اگر این راه‌ها را رفته‌اند و به نتیجه نرسیده‌اند حتما با یک مشاور تحصیلی مشورت کنند. این کار علاوه بر اینکه نگرانیشان را کاهش می‌دهد، از بروز رفتار نادرست با فرزندشان پیشگیری می‌کند. لازم است والدین عادلانه قضاوت و به این فکر کنند که آیا در حد توان خود، شرایط مناسبی برای مطالعه و تحصیل فرزندشان فراهم کرده‌اند؟ البته این نکته هم باید روشن شود که آیا دانش‌آموز نیز به اندازه کافی تلاش کرده است؟
کارشناسان توصیه می‌کنند برای تشویق کودکان وعده‌هایی که به آن‌ها داده می‌شود باید همان موقع اجرا شود. حالا اگر دانش‌آموزی با تلاش، نمره‌هایش نسبت به ترم پیش بالاتر شده اما به حدی که قابل قبول والدین است نرسیده باشد، آیا والدین باید این تلاش را در نظر بگیرند و او را تشویق کنند یا نه؟
بدون هیچ تردیدی یکی از مهم‌ترین و کارآمدترین ابزارهای تربیتی، تشویق است. از آنجا که دانش‌آموز تمایل بسیار زیادی به جلب توجه و تایید شدن دارد، به تشویق و تحسین واکنش مثبت نشان می‌دهد. از این رو تشویق، نه تنها باعث تقویت و پرورش رفتارهای مثبت می‌شود، بلکه آرامش و نشاط را در پی خواهد داشت. تشویق، ابزاری بسیار عالی در جعبه ابزار تربیتی است که والدین باید از آن بهره‌ی فراوانی ببرند. اما گاهی به نظر می‌رسد تشویق‌های آن‌ها موثر واقع نمی‌شود یا اینکه نتیجه‌ی معکوس می‌دهد. گله و شکایتی که برخی والدین در مشاوره‌ها دارند این است که هر چه فرزندمان را تشویق می‌کنیم اثر چندانی ندارد. چه بسا این ابزار به شیوه‌ای درست به کار گرفته نمی‌شود. والدین باید به بایدها و نبایدهای تشویقی توجه کنند و بدانند در تشویق کودک چگونه عمل کنند تا بیشترین فایده را از آن ببرند.
بهترین زمان برای تشویق و عمل کردن به وعده چه زمانی است؟
تشویق باید بلافاصله بعد از عمل باشد. هدف از تشویق این است که یک رفتار خوب در فرد تداوم و توسعه یابد. در واقع، هر چه فاصله‌ی بین عمل خوب و تشویق و وعده به قولی که به فرد داده شده کمتر باشد، این رفتار بیشتر تقویت می‌شود. هر چه فاصله بیشتر شود، دیگر آن پاداش چندان تقویت کننده نیست. اگر کودک شما تلاش کرده تا نسبت به ترم قبل نمره‌ی بهتری بگیرد، اظهار رضایت و به عنوان پاداش این کار خوب، به وعده‌ی خودتان عمل کنید.
بدون دیدگاه